ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2009
Πρόγραμμα εκδηλώσεων
Ο Δήμος Βιάννου με εμφανές και έμπρακτο ενδιαφέρον αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, αναπτύσσει και στηρίζει δραστηριότητες που προσδίδουν ποιότητα στη ζωή των κατοίκων του. Τώρα και πολλά χρόνια αποδίδοντας φόρο τιμής στο τέκνο της Βιάννου Ιωάννη Κονδυλάκη, σε συνεργασία με τους τοπικούς πολιτιστικούς συλλόγους οργανώνει τις εκδηλώσεις με την επωνυμία “ΚΟΝΔΥΛΑΚΕΙΑ”. Εκδηλώσεις με αξιόλογο χαρακτήρα που έχουν να προσφέρουν αληθινή ψυχαγωγία στους συμπολίτες μας αλλά και και στους επισκέπτες του Δήμου Βιάννου. Οι φετεινές καλοκαιρινές εκδηλώσεις με συνδιοργανωτή τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κερατοκάμπου παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον επειδή πολλοί από τους καλλιτέχνες - συντελεστές αυτών των εκδηλώσεων είναι Βιαννίτες ή κατάγονται από τη Βιάννο. Και αυτό συνιστά ένα ελπιδοφόρο συμβολισμό για τις υψηλές επιδόσεις που έχει να επιδείξει η περιοχή μας στους διάφορους τομείς του πνεύματος, της τέχνης και του πολιτισμού.
Εκ μέρους του δημοτικού Συμβουλίου τους ευχαριστώ όλους καθώς και εκείνους που συνέβαλαν στην επιτυχή διοργάνωση όλων των εκδηλώσεων του Δήμου μας!
Ξεκίνησε χορό στην ηλικία των 5 ετών στο Ηράκλειο, όπου γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα 18 της. Μετά από διετή φοίτηση στη Σχολή κλασσικού και μοντέρνου χορού Κολέτ Αρμάν στη Μασσαλία, εισάγεται το 1998 στη Σχολή Ατελιέ Ρούντρα του Μωρίς Μπεζάρ στη Λωζάνη όπου και της παρέχεται πλήρης σκηνική παιδεία στο χορό, το θέατρο και το τραγούδι. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετέχει σε παραστάσεις του Μπαλέτου Μπεζάρ (Θυσία της Άνοιξης ) και προσλαμβάνεται στην επαγγελμάτική ομάδα του χορογράφου. Χορεύει το ντουέτο Ερωτευμένοι του Μπαλέτου « Παιδί – Βασιλειάς », στο θέατρο της Βασιλικής Όπερας των Βερσαλιών, στη Γαλλία. Για τα επόμενα δύο έτη συμμετέχει στις διεθνείς δημιουργίες και περιοδίες του Μπαλέτου Μπεζάρ στην Ευρώπη, τον Καναδά, και τη Λατινική Αμερική. Το 2002 εργάζεται ως σολίστ χορεύτρια και συμμετέχει στο Θέατρο Δρόμου στα πλαίσια της Διεθνούς Καλλιτεχνικής Έκθεσης Ελβετίας. Έρχεται στο Παρίσι για να ολοκληρώσει τις σπουδές της στο Θέατρο στις Σχολές Αν Ντελμπέ και A.I.T. (Αtelier International de Théâtre), ενώ παράλληλα φοιτά στο τμήμα Τέχνες Παράστασεις του Πανεπιστημείου Παρίσι 8. Γίνεται μέλος της θεατρικής ομάδας Αν Ντελμπέ, συμμετέχει σε χοροθεατρικές παραστάσεις στο Παρίσι και χορεύει στα Ιντερμέδια της «Ερωφίλης» του Νίκου Μαμαγκάκη στα πλαίσια του Ελληνικού Φεστιβάλ Αθηνών 2003, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Σπουδάζει παιδαγωγικά κλασσικού χορού στο Εθνικό Κέντρο Χορού του Παρισιού με υποτροφία από το Ωνάσειο Ίδρυμα και εργάζεται στο Παιδαγωγικό του τμήμα. Συμμετέχει σε ομάδα συγγραφής σεναρίων στο Παρίσι, παίρνει μέρος σε ταινίες μηκρού μήκους και πρωταγωνιστεί στην ταινία «In My Secret Life» του Ινδού σκηνοθέτη Ντομίνγκο Φερνάντες. Εργάζεται ως κινησιολόγος για τις Όπερες «Η στέψη της Ποπαίας» στο Φεστιβάλ Όπερας της Αρχαίας Κορίνθου και «Νότες Θαλασσινές» σε σκηνοθεσία της Μαρίας Γυπαράκη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το φθινόπωρο του 2008 συμμετέχει στο τετράμηνο Εργαστήρι για Επαγγελματίες ηθοποιούς στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος υπό τη διεύθυνση του Στάθη Λιβαθινού. Έχει λάβει το τρίτο βραβείο στο διαγωνισμό δραματικής τέχνης Λεοπόλντ Μπελόν στο Παρίσι. Την Άνοιξη του 2009 επιστρέφει μόνιμα στην Αθήνα, με στόχο να εργαστεί και να δημιουργήσει στη χώρα της.
Άρχισε τις σπουδές στην κλασική κιθάρα, στο Ελληνικό Ωδείο με τον Χρίστο Αλεξόπουλο. Αργότερα μαθήτευσε στον Χαράλαμπο Εκμεκτσόγλου. Συνέχισε τις σπουδές του, στην κλασική κιθάρα, στο Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης και πήρε δίπλωμα Κιθάρας, με καθηγητή τον Κώστα Κοτσιώλη. Παράλληλα σπούδασε ανώτερα θεωρητικά [πτυχίο Φούγκας]. Έχει κάνει μαθήματα με τους Leo Brouwer, Aniello Desiderio Zoran Dukic, Marco Socias, Laura Young, Marco Tamayo και άλλους. Διδάσκει σε σεμινάρια και φεστιβάλ μουσικής και είναι καθηγητής κιθάρας στο Δημ. Ωδείο Ζωγράφου. Έχει λάβει μέρος σε πολυάριθμες συναυλίες είτε ως σολίστ, είτε ως μέλος μουσικών σχημάτων. Με τον Παναγιώτη Δράκο, αποτελούν το ντούο ''Δίφωνον'', για το οποίο πρόσφατα, ο αρχιμουσικός Δημήτρης Αγραφιώτης έγραψε: ''...πρόκειται για ένα ensemble με σίγουρη,καθαρή τεχνική παιξίματος και γοητευτικές αποχρώσεις ήχου. Έμπειροι, εξαιρετικοί δεξιοτέχνες, που διαλέγονται μεταξύ τους με λυρισμό και εντυπωσιακή μουσικότητα...'' Έχει προσκληθε και εμφανιστεί ως κιθαριστής, σε μουσικές εκπομπές της τηλεόρασης.
Εκ μέρους του δημοτικού Συμβουλίου τους ευχαριστώ όλους καθώς και εκείνους που συνέβαλαν στην επιτυχή διοργάνωση όλων των εκδηλώσεων του Δήμου μας!
ο Δήμαρχος Βιάννου
Μανόλης Κλαδάκης.
Μανόλης Κλαδάκης.
Τη χαρά και την ικανοποίηση μας για το πρόγραμμα των φετινών εκδηλώσεων δικαιολογεί και περιγράφει η πολυπληθής συμμετοχή νέων καλλιτεχνών που ο καθένας με τον τρόπο του διατηρεί ακατάλυτους δεσμούς με τη Βιάννο. Η Ελευθερία Κόμη, ο Γιώργος Μαστρογιαννόπουλος, η Λίλη Δάκα, και ο Μανόλης Βροντινός για πρώτη φορά στη πατρίδα των γονέων και προγόνων τους με ανυπόκριτη λαχτάρα και διάθεση παρουσιάζουν και προσφέρουν ότι καλλίτερο χαραχτηρίζει την καλλιτεχνική τους προσωπικότητα. Θεωρούμε ότι το αφιέρωμα στον Ηρακλειώτη συνθέτη Κώστα Σφακιανάκη ίσως καταγραφεί ως ένα πολιτιστικό γεγονός με βαρύνουσα και ιστορική σημασία για τις πολιτιστικές δραστηριότητες του τόπου μας, σε συνδυασμό με την παρουσία του διακεκριμένου Έλληνα (μουσικολόγου - ιστορικού της Ελληνικής μουσικής) Γιώργου Λεωτσάκου αλλά και της κόρης του συνθέτη λυρικής τραγουδίστριας και συνθέτριας Μαριέλλης Σφακιανάκη.
Ύψιστη τιμή προς το σύλλογό μας αποτελεί η δωρεά μέρος του αρχείου του συνθέτη προς την Πινακοθήκη Βιάννου από την κόρη του Μαριέλλη. Στη Δωρεά αυτή μεταξύ των άλλων περιλαμβάνονται τα πρωτότυπα χειρόγραφα στα οποία ο Κώστας Σφακιανάκης καταγράφει χορούς από την περιοχή του Ν. Χανίων. Η παρουσία επίσης δύο άλλων σπουδαίων μουσικών, του κρητικού Μάνου Αβαράκη και του Άλκη Κόλλια μαζί με τους επιλεγμένους σημαντικούς εκπροσώπους της μουσικοχορευτικής μας παράδοσης και φίλους του Κερατοκάμπου, συμβάλουν στη πολυμορφία του προγράμματος των εκδηλώσεων που για άλλη μια χρονιά πραγματοποιούνται στο θέατρο “Κοκόλας”.
Πρός τον Γιώργο Λεωτσάκο, τη Μαριέλλη Σφακιανάκη και όλους τους καλλιτέχνες εκφράζουμε τις θερμές μας ευχαριστίες για τη δύναμη και την ενθάρρυνση που αντλούμε από την ποιοτική, ανθρώπινη και καλλιτεχνική τους συμπεριφορά!
Ύψιστη τιμή προς το σύλλογό μας αποτελεί η δωρεά μέρος του αρχείου του συνθέτη προς την Πινακοθήκη Βιάννου από την κόρη του Μαριέλλη. Στη Δωρεά αυτή μεταξύ των άλλων περιλαμβάνονται τα πρωτότυπα χειρόγραφα στα οποία ο Κώστας Σφακιανάκης καταγράφει χορούς από την περιοχή του Ν. Χανίων. Η παρουσία επίσης δύο άλλων σπουδαίων μουσικών, του κρητικού Μάνου Αβαράκη και του Άλκη Κόλλια μαζί με τους επιλεγμένους σημαντικούς εκπροσώπους της μουσικοχορευτικής μας παράδοσης και φίλους του Κερατοκάμπου, συμβάλουν στη πολυμορφία του προγράμματος των εκδηλώσεων που για άλλη μια χρονιά πραγματοποιούνται στο θέατρο “Κοκόλας”.
Πρός τον Γιώργο Λεωτσάκο, τη Μαριέλλη Σφακιανάκη και όλους τους καλλιτέχνες εκφράζουμε τις θερμές μας ευχαριστίες για τη δύναμη και την ενθάρρυνση που αντλούμε από την ποιοτική, ανθρώπινη και καλλιτεχνική τους συμπεριφορά!
Το διοικητικό συμβούλιο του πολιτιστικού συλλόγου Κερατοκάμπου
“η Βίγλα” Αύγουστος 2009
“η Βίγλα” Αύγουστος 2009
Δευτέρα 10 Αυγούστου 9μ.μ
Αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από την γέννηση του Γιάννη Ρίτσου.
Ελευθερία Κόμη
Ξεκίνησε χορό στην ηλικία των 5 ετών στο Ηράκλειο, όπου γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα 18 της. Μετά από διετή φοίτηση στη Σχολή κλασσικού και μοντέρνου χορού Κολέτ Αρμάν στη Μασσαλία, εισάγεται το 1998 στη Σχολή Ατελιέ Ρούντρα του Μωρίς Μπεζάρ στη Λωζάνη όπου και της παρέχεται πλήρης σκηνική παιδεία στο χορό, το θέατρο και το τραγούδι. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετέχει σε παραστάσεις του Μπαλέτου Μπεζάρ (Θυσία της Άνοιξης ) και προσλαμβάνεται στην επαγγελμάτική ομάδα του χορογράφου. Χορεύει το ντουέτο Ερωτευμένοι του Μπαλέτου « Παιδί – Βασιλειάς », στο θέατρο της Βασιλικής Όπερας των Βερσαλιών, στη Γαλλία. Για τα επόμενα δύο έτη συμμετέχει στις διεθνείς δημιουργίες και περιοδίες του Μπαλέτου Μπεζάρ στην Ευρώπη, τον Καναδά, και τη Λατινική Αμερική. Το 2002 εργάζεται ως σολίστ χορεύτρια και συμμετέχει στο Θέατρο Δρόμου στα πλαίσια της Διεθνούς Καλλιτεχνικής Έκθεσης Ελβετίας. Έρχεται στο Παρίσι για να ολοκληρώσει τις σπουδές της στο Θέατρο στις Σχολές Αν Ντελμπέ και A.I.T. (Αtelier International de Théâtre), ενώ παράλληλα φοιτά στο τμήμα Τέχνες Παράστασεις του Πανεπιστημείου Παρίσι 8. Γίνεται μέλος της θεατρικής ομάδας Αν Ντελμπέ, συμμετέχει σε χοροθεατρικές παραστάσεις στο Παρίσι και χορεύει στα Ιντερμέδια της «Ερωφίλης» του Νίκου Μαμαγκάκη στα πλαίσια του Ελληνικού Φεστιβάλ Αθηνών 2003, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Σπουδάζει παιδαγωγικά κλασσικού χορού στο Εθνικό Κέντρο Χορού του Παρισιού με υποτροφία από το Ωνάσειο Ίδρυμα και εργάζεται στο Παιδαγωγικό του τμήμα. Συμμετέχει σε ομάδα συγγραφής σεναρίων στο Παρίσι, παίρνει μέρος σε ταινίες μηκρού μήκους και πρωταγωνιστεί στην ταινία «In My Secret Life» του Ινδού σκηνοθέτη Ντομίνγκο Φερνάντες. Εργάζεται ως κινησιολόγος για τις Όπερες «Η στέψη της Ποπαίας» στο Φεστιβάλ Όπερας της Αρχαίας Κορίνθου και «Νότες Θαλασσινές» σε σκηνοθεσία της Μαρίας Γυπαράκη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το φθινόπωρο του 2008 συμμετέχει στο τετράμηνο Εργαστήρι για Επαγγελματίες ηθοποιούς στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος υπό τη διεύθυνση του Στάθη Λιβαθινού. Έχει λάβει το τρίτο βραβείο στο διαγωνισμό δραματικής τέχνης Λεοπόλντ Μπελόν στο Παρίσι. Την Άνοιξη του 2009 επιστρέφει μόνιμα στην Αθήνα, με στόχο να εργαστεί και να δημιουργήσει στη χώρα της.
Γιώργος Μαστρογιαννόπουλος
Άρχισε τις σπουδές στην κλασική κιθάρα, στο Ελληνικό Ωδείο με τον Χρίστο Αλεξόπουλο. Αργότερα μαθήτευσε στον Χαράλαμπο Εκμεκτσόγλου. Συνέχισε τις σπουδές του, στην κλασική κιθάρα, στο Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης και πήρε δίπλωμα Κιθάρας, με καθηγητή τον Κώστα Κοτσιώλη. Παράλληλα σπούδασε ανώτερα θεωρητικά [πτυχίο Φούγκας]. Έχει κάνει μαθήματα με τους Leo Brouwer, Aniello Desiderio Zoran Dukic, Marco Socias, Laura Young, Marco Tamayo και άλλους. Διδάσκει σε σεμινάρια και φεστιβάλ μουσικής και είναι καθηγητής κιθάρας στο Δημ. Ωδείο Ζωγράφου. Έχει λάβει μέρος σε πολυάριθμες συναυλίες είτε ως σολίστ, είτε ως μέλος μουσικών σχημάτων. Με τον Παναγιώτη Δράκο, αποτελούν το ντούο ''Δίφωνον'', για το οποίο πρόσφατα, ο αρχιμουσικός Δημήτρης Αγραφιώτης έγραψε: ''...πρόκειται για ένα ensemble με σίγουρη,καθαρή τεχνική παιξίματος και γοητευτικές αποχρώσεις ήχου. Έμπειροι, εξαιρετικοί δεξιοτέχνες, που διαλέγονται μεταξύ τους με λυρισμό και εντυπωσιακή μουσικότητα...'' Έχει προσκληθε και εμφανιστεί ως κιθαριστής, σε μουσικές εκπομπές της τηλεόρασης.
Τρίτη 11 Αυγούστου 9 μ.μ
“Ξενιτεμένο μου πουλί” Φαντασία - Εικόνες Μουσικής
“Ξενιτεμένο μου πουλί” Φαντασία - Εικόνες Μουσικής
Μάνος Αβαράκης
Σπούδασε φλάουτο με ράμφος στο Παρίσι με υποτροφία του γαλλικού κράτους στην École Normale de Musique, σε ρεπερτόριο μουσικής μπαρόκ 17ου και 18ου αιώνα. Έχει καλλιεργήσει την πανάρχαια πρακτική του διαύλου, παίζοντας όμως με δύο διαφορετικού συνδυασμού φλογέρες ταυτόχρονα. Έχει καλλιεργήσει επίσης την διατονική φυσαρμόνικα. Είναι ο πρώτος έλληνας δεξιοτέχνης του οργάνου αυτού, που το καθιέρωσε αυτοτελώς στα ορχηστρικά σύνολα του Μ.Χατζιδάκι, του Μ.Θεοδωράκη, του Χρ.Λεοντή, του Δ.Σαββόπουλου και του Θ.Μικρούτσικου, από το 1974 έως σήμερα. Έχει συνεργαστεί με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, το Εθνικό Θέατρο και το ΚΘΒΕ σε παραστάσεις αρχαίου δράματος, το Κάρολο Κούν και τον σκηνοθέτη Θ.Αγγελόπουλο. Το 1996 εκδίδει τα «21 Ελληνικά Ταξίδια», ειδική εργασία στην ελληνική παραδοσιακή μουσική. Από τότε συμπράττει με τη Νένα Βενετσάνου σε συναυλίες. Είναι ιδρυτής του μουσικού συνόλου «Ο Κέλσος».
Άλκης Κόλλιας
Γεννήθηκε στο Καράκας Βενεζουέλας το 1962, σπούδασε μουσική και θέατρο στην Εθνική Μουσική Ακαδημία του Καράκας. Παρακολούθησε μαθήματα με τον πιανίστα Willy Baynes πάνω στα διαφορετικά είδη μουσικής από την Καραϊβική. Από το 1975 εώς το 1982 συμμετείχε σε πολυάριθμες συναυλίες στο Καράκας και σε άλλες πόλεις της Βενεζουέλας, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με το έντεχνο ελληνικό τραγούδι. Το 1982 εγκαθίσταται στην Αθήνα όπου σπουδάζει στην Σχολή Μουσικού Θεάτρου του Ελληνικού Ωδείου. Έχει επίσης συνεργαστεί με τον Δ. Σαββόπουλο (στο πολυθέαμα Μικρός Μονομάχος), τον Κ.Χατζή (στην ανανεωμένη μουσική σκηνή Σκορπιός), την Αλίκη Καγιαλόγλου (Δύσκολοι Έρωτες του Κοκτώ), τον Angel Parra (στο Viaggio con Neruda) και με τον Νίκο Μαμαγκάκη στις συναυλίες του. Αυτήν την περίοδο συνεργάζεται με τον Μιχάλη Κακογιάννη.
Δισκογραφία:
Pianolyrima,Doce Alquímias y una guitarra,
προσωπικές συνθέσεις.
Κύκλος με την Κιμωλία, Bolívar.
Μουσική Νίκου Μαμαγκάκη.
προσωπικές συνθέσεις.
Κύκλος με την Κιμωλία, Bolívar.
Μουσική Νίκου Μαμαγκάκη.
Τετάρτη 12 Αυγούστου 9μ.μ
Αφιέρωμα στον Κώστα Σφακιανάκη
Ομιλητής: Γιώργος Λεωτσάκος, μουσικολόγος - ιστορικός της Ελληνικής μουσικής, μουσικοκριτικός
Δημιουργός δεμένος με τη βυζαντινή και λαϊκή μας παράδοση, λαμπρός πιανίστας και παιδαγωγός που σφράγισε όσους γαλούχησε, φύση στοχαστή βαθιά θρησκευάμενου, ο Κώστας Σφακιανάκης θυμίζει όχι ως συνθέτης αλλά ως πεπρωμένο δύο άλλες φυσιογνωμίες της μουσικής μας: το Μακεδόνα φίλο και μαθητή του Βάγκνερ Δημήτριο Λάλα [1848-1911] και το Γιάννη Χρήστου [1926-70]. Και των τριών σημαντικά ή τα περισσότερα έργα χάθηκαν μεταθανάτια ενώ τον παραλληλισμό με το Χρήστου υποβάλλει η μεταφυσική τους ψυχοσύνθεση. Πρωτότοκο παιδί του Κρητικού πολιτικού Ιωάννη Κ Σφακιανάκη [1848-1924] γεννήθηκε στο Ηράκλειο 10-3-1890 και πέθανε στην Αθήνα 4-2-1946, συντριμμένος από το θάνατο της πολυαγαπημένης του Ανθής, μητέρας των 4 ανήλικων παιδιών του, στις 25-9-1945. Ελάχιστοι συνθέτες μας σημάδεψαν το πέρασμά τους από τη ζωή με λιγότερες γραπτές μαρτυρίες. Μορφή αναγεννησιακής πολυμέρειας και ευρύτατης παιδείας, [γνώριζε, μεταξύ άλλων, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά] ζούσε μόνο για τη μουσική και για την οικογένειά του, αμελώντας ν’ αφήσει σε έντυπα ακόμη και τις στοιχειωδέστερες βιογραφικές πληροφορίες. Τα έργα του και έγγραφα ληξιαρχείου και σπουδών χάθηκαν τα περισσότερα υπό ανεξακρίβωτες συνθήκες. Άρρωστος στον ”Ευαγγελισμό” αποκρίθηκε σε ερώτηση οικείου του για τα πρώτα: «Τα έχω τακτοποιήσει…» Εικάζεται ότι εμπιστεύτηκε τα σημαντικότερα σε μέρος ή πρόσωπα άγνωστα. Κατά την κόρη του συνθέτρια Μαριέλλη Σφακιανάκη και άλλους, εκτός από μουσική σπούδασε και νομικά, αστρονομία και μαθηματικά. Είχε αρχίσει πιάνο στην Κρήτη, έφυγε για να σπουδάσει νομικά στην Ελβετία και οι παράλληλες ανώτερες σπουδές του κατέπληξαν την οικογένεια. Οι σπουδές αυτές πρέπει να έγιναν στη Λοζάννη κυρίως [σύμφωνα με προσωπικές σημειώσεις του η προφανώς μακροχρόνια διαμονή του εκεί τον σφράγισε βαθιά και στη Λειψία όπου υπήρξε μαθητής του Rieman. Τις δύο αυτές πόλεις, χωρίς χρονολογίες, αναφέρουν και ολιγόστιχα αρθρίδια στις εγκυκλοπαίδειες “Ελευθεδουδάκη” και “Ηλίου”. Για ένα διάστημα, [περίπου 1930-35] ήταν διευθυντής του Βενιζελείου Ωδείου στα Χανιά. και μετά το θάνατο του Πίνδιου, καλλιτεχνικός συνδιευθυντής του Ελληνικού Ωδείου, με τους Βάρβογλη και Ευαγγελάτο. Στενοί του φίλοι ο Μητρόπουλος, Ριάδης, Καζαντζάκης, Σικελιανός, Έλλη Αλεξίου, Βάσος Δασκαλάκης και Λευτέρης Αλεξίου. Ο τελευταίος, καθηγητή μου των Λατινικών στο γυμνάσιο Τυχοπούλου, γύρω στα 1950, επανειλημμένα μου μιλούσε για το Σφακιανάκη με θαυμασμό σχεδόν εκστατικό. Οι σημειώσεις του καθώς και μία επιστολή [Χανιά, 28.4.1970] της καθηγήτριας πιάνου κ. Λελές Φανδρίδου στην κόρη του, μαρτυρούν ότι: 1} Η τελειοποίηση της πιανιστικής τεχνικής του τον προβλημάτιζε έντονα μέχρι τέλους. 2} Οι σπουδές του ήταν γερές και σε βάθος. [σώζονται συναρπαστικές ασκήσεις του αντίστιξης]. 3} Κατέγραψε κρητική λαϊκή μουσική μεταξύ άλλων από τον λυράρη Κουφιανό. 4} Στα ενδιαφέροντά του σημαντική θέση κατείχε και η η Βυζαντινή μουσική. Υπέγραψε με τα αρχικά Κ.Ι.Σ. το λήμμα Βυζαντινή αυτοκρατορία, μουσική στο λεξικό “Ελευθερουδάκη”. Ωστόσο αναφερόμενα δημοσιεύματα του για την Κρητική λαϊκή μουσική, όπως στο περιοδικό Μουσική κίνησις δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί, ενώ η Ιστορία της Βυζαντινής μουσικής και η Αρμονία του, αν ολοκληρώθηκαν, χάθηκαν. Τα μουσικά του κατάλοιπα, που φυλάγει ευλαβικά η Μαριέλλη Σφακιανάκη, θυμίζουν τα όσα λίγα άφησε πίσω του από το βεστιάριό του κάποιος που ξεκινά για ταξίδι μεγάλο και μακροχρόνιο. Και είναι κρίμα το ότι ο ίδιος επιθυμούσε μόνο τη μεταθανάτιο έκδοση των έργων του. Έτσι η μουσική του εργογραφία χωρίζεται: Α ] Σε έργα γνωστά από γραπτές μαρτυρίες: Αποκάλυψη του Ιωάννου, ορατόριο, Κρητική Σονάτα για βιολί και πιάνο. Ραψωδία [1927] και Κάλυμνα [1928]ίσως για ορχήστρα καθώς και έργα πιθανόν πιανιστικά: Τρία Πρελούντια και Φούγκες. [1928] Ριτσερκάρε σε μι μείζονα [1941]. Φούγκα σε ντο ελάσσονα [1941] Παρτίτα σε σολ ελάσσονα [μέρη πρελούντιο, μενουέτο φούγκα και άλλα 1941], Δωδεκάχορδον [1942], μια υπόκρουση για τη Λίμνη του Λαμαρτίνου. [1942]. Β] Σε έργα σωζώμενα. 1 ΓΙΑ ΠΙΑΝΟ. Δύο Εμπρομπτύ, σε λα ύφεση μείζονα ή της Ευγνωμοσύνης [1939, σε πολλά σκίτσα αλλά ίσως αποκαταστήσιμη]. Φαντασία Αντάτζιο σε ρε ελάσσονα, 1927], Μενουέτο αχρονολόγητο και 13 από πιθανότατα 15 Παραλλαγές, ίσως το τελευταίο του έργο [1945]. 2 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΠΙΑΝΟ Σε στίχους Γιάννη Ζερβού Δύο Ειδύλλια: Η βρύση της ζωής. Στον κήπο του ερημίτη [1923] Το Κάστρο [1924] Διάβα σιγά [1945] Του κάστρου βράχε σκοτεινέ και Μάγισσα γλυκοθώρητη [αχρονολόγητα] Σε στίχους Λευτέρη Αλεξίου: Λουλούδι του αγρού [1925] ] Ο καημός του στρατιώτη [1927] Ο γυρισμός. Η άνοιξη και η ξενιτεμένη. [1945] Κλησσάκι [1945] αγνώστου στιχουργού. Και αχρονολόγητα: Ερώτημα σε στίχους Γιάννη Καμπύση. Είμαστε νέοι [στίχοι Κατερίνα Παΐζη.] και το πασίγνωστο Ντούρου Ντούρου σε κείμενο λαϊκό, το μόνο έργο του που εκδόθηκε επανειλημμένα και υπάρχει ενορχηστρωμένο και ηχογραφημένο απ’ την Ελληνική Ραδιοφωνία την δεκαετία του 1950 υπό την διεύθυνση του Φ.Οικονομίδη με σολίστα την Ίρμα Κολάση.
Για ορχήστρα το μόνο σωζόμενο έργο του, είναι ο Συμφωνικός πρόλογος έργο 15, σε ρε μείζονα με υπότιτλο Από την ζωή του λαού με χρονολογία 1921. [Πρωτοεκτελέστηκε στις 14 Ιουνίου 1922 υπό την διεύθυνση του Μανώλη Καλομοίρη Το πασίγνωστο κρητικό θέμα με το οποίο αρχίζει αυτό το έργο το κατατάσσει απερίφραστα στην Εθνική σχολή. Είναι ένα έργο προφανώς με ξεχωριστή σημασία για την παρακολούθησή του πώς αναπτύχθηκε η συμφωνική της σκέψη σε μια εποχή που το μεγαλύτερο μέρος του γνωστού μας σήμερα ορχηστρικού της ρεπερτορίου δεν είχε γραφτεί. Κι αν κάποιο “θαύμα”, στο οποίο ελάχιστα πιστεύουμε, μας ξανάφερνε τα χαμένα του έργα είναι σχεδόν βέβαιο πως θα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα από τα μεγαλύτερα ίσως διαμετρήματα της μουσικής μας δημιουργίας.
Γιώργος Λεωτσάκος
Γιώργος Λεωτσάκος
Λίλυ Δάκα
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο. Ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές με τη Ρίκα Δεληγιαννάκη στο Ωδείο «Απόλλων» και συνέχισε στην Αθήνα με τη Ντόρα Μπακοπούλου στο Ωδείο Atheneaum, απ’ όπου έλαβε το δίπλωμά της. Μελέτησε επίσης πιάνο με τη Marie-Christine Calvet και μουσική δωματίου με τον Levente Kente (Παρίσι, Centre International de Piano). Έχει εμφανιστεί σε ρεσιτάλ και συναυλίες μουσικής δωματίου στην Ευρώπη (Γαλλία, Αυστρία), καθώς και στο Ηράκλειο, στην Αθήνα και σε πολλές άλλες πόλεις και νησιά της Ελλάδας. Έχει λάβει μέρος στα φεστιβάλ Ηρακλείου, Σύμης, Πάτρας και Λευκωσίας. Δραστηριοποιείται κυρίως στον τομέα της μουσικής δωματίου και της συνοδείας τραγουδιού Διδάσκει πιάνο στο Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου και στο Ωδείο «Απόλλων». Η Λίλυ Δάκα είναι επίσης απόφοιτος της ελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου DEA του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris IV).
Μανώλης Βροντινός
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά η καταγωγή του είναι από την Κρήτη. Σπούδασε κιθάρα με τον Ευάγγελο Ασημακόπουλο στο Εθνικό Ωδείο της Αθήνας από όπου το 1994 πήρε το δίπλωμά του με Άριστα παμψηφεί & Α' Βραβείο, αποσπώντας επί πλέον την τιμητική διάκριση του Ωδείου, το “Αριστείο Εξαιρετικής Επιδόσεως”, ενώ λίγο αργότερα εμπλούτισε τις εμπειρίες του σε σεμινάρια και Master classes με γνωστούς καλλιτέχνες (Leo Brouwer, Oscar Ghiglia, Manuel Barrueco, Roland Dyens κ.ά.). Απέσπασε το Α' Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Κιθάρας στις Αρχάνες της Κρήτης καθώς και το Β' Βραβείο στο Διεθνή Διαγωνισμό Riviera Guitar Festival της Ιταλίας. Έχει συμπράξει ως σολίστ κατ’ επανάληψη με την Ορχήστρα των Χρωμάτων και την Καμεράτα σε έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών, παρουσιάζοντας μεταξύ των άλλων και το κονσέρτο για κιθάρα του διαπρεπή συνθέτη Θόδωρου Αντωνίου. Στα πλαίσια της συνεργασίας του με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, έχει εμφανιστεί σε συναυλίες και ρεσιτάλ στις σημαντικότερες αίθουσες συναυλιών (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Ηρώδειο, κ.α), αλλά και με το Μουσικό Σύνολο ALEA III της Ορχήστρας της Βοστόνης (Αρχαία Επίδαυρος). Τέλος παράλληλα με τις σολιστικές του δραστηριότητες, που περιλαμβάνουν ρεσιτάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ο Μανώλης Βροντινός διδάσκει κιθάρα στο Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου Κρήτης και στο Σύγχρονο Ωδείο Κρήτης.
Μαριέλλη Σφακιανάκη
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Πήρε δίπλωμα τραγουδιού και συνέχισε ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση με τον Γ. Α. Παπαϊωάννου. [ Πτυχία Αρμονίας και Φούγκας ] Το 1980 μεταδίδεται από το Τρίτο πρόγραμμα το έργο της “Αποσπάσματα από τον τάφο” σε ποίηση Κωστή Παλαμά, για φωνές a capella και φωνές συνοδεία οργάνων. Το 1981 η χορωδία της ΕΡΤ παρουσιάζει την “Αναδυομένη” σε ποίηση Άγγελου Σικελιανού, έργο για coro a capella που κερδίζει και το βραβείο Α. Σικελιανός. Το 1982 παρουσιάζει στο Μουσικό Φεστιβάλ της Ιθάκης το “Stab at mater” για κουαρτέτο εγχόρδων και κουαρτέτο φωνών. Το 1983 στα πλαίσια του Μουσικού Αυγούστου Κρήτης, κατόπιν παραγγελίας του Δήμου Ηρακλείου, παρουσιάζεται στην βασιλική του Αγίου Μάρκου από την χορωδία της ΕΡΤ το θρησκευτικό της έργο “Επίκλησις” για σόλο άλτο, μικρό φωνητικό τρίοκαι coro a capella. To 1983 η χορωδία της ΕΡΤ ηχογραφεί και παρουσιάζει το “Χριστουγεννιάτικο τρίπτυχο” για coro a capella. Επίσης για coro a capella και αφηγητή είναι και το έργο της “Λειτουργικό για το Νοέμβρη του 1973” το οποίο παρουσιάζεται το 1985 στα εγκαίνια του θεάτρου στον πρώην χώρο ΕΑΤ ΕΣΑ. Το 1987 γράφει και παρουσιάζει “Το βιβλίο των γάτων” για βαρύτονο, κουϊντέτο εγχόρδων, κρουστά και τρίφωνη γυναικεία χορωδία, βασισμένο στον ομώνυμο ποιητικό κύκλο του Νίκου Δήμου. Το έργο αυτό τυπώνεται και σε δίσκο από την εταιρεία ΜΟΤΙVO. Το 1988 ανεβαίνει στο Ηράκλειο της Κρήτης η παιδική της όπερα “Η φλογική μαγέρα” και την Ανοιξη του 1989 η ίδια αυτή όπερα ανεβαίνει και στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Το 1990 μελοποιεί για τρεις φωνές και συμφωνική ορχήστρα τον ποιητικό κύκλο “Ο στρατιώτης” σε ποίηση του Αλέξη Ζακινθυνού. Έργο που ηχογραφείται και παρουσιάζεται από σολίστ και την ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ραδιοφωνίας. Ακολουθούν διάφορα χορωδιακά της έργα που παρουσιάζονται από την χορωδία της ΕΡΤ μα και από άλλες χορωδίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως τα “Αιγαιο-πελαγίτικα” τραγούδια της, “Τραγούδια του έρωτα και της θάλασσας” σε ποίηση Σεφέρη και Ελύτη. “Ο έβδομος λόγος” σε κείμενα από την Καινή Διαθήκη. Παράλληλα με την μουσική η Μαριέλλη Σφακιανάκη ασχολείται και με την λογο-τεχνία. Έχει ήδη γράψει επτά βιβλία εκ των οποίων δύο από αυτά ανατυπώνονται σε πολλές εκδόσεις, και ένα εξ αυτών έχει βραβευτεί από την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών.
Πέμπτη 13 Αυγούστου 9 μ.μ
Με ασκομαντούρα, φιαμπόλι, βιολί και λύρα χορεύουν παλιοί αυθεντικοί χορευτές από τα Παλιά Ρούματα και τα Αστερούσια Όρη.
Φιαμπιόλι: Αντώνης Στεφανάκης, Μπάμπης Δουλγεράκης,
Ασκομαντούρα: Μανόλης Φρονιμάκης
Βιολί: Νίκος Κόμης, Λευτέρης Κουμής
Λύρα: Μανόλης Παπαδάκης, Γιάννης Τσικνάκης
Λαούτο: Κώστας Νικολούδης, Δημήτρης Χατζουλάκης
Κιθάρα: Γιάννης Γενειατάκης, Μανόλης Τσικνάκης
Τραγούδι: Ελένη Μανασάκη
Ασκομαντούρα: Μανόλης Φρονιμάκης
Βιολί: Νίκος Κόμης, Λευτέρης Κουμής
Λύρα: Μανόλης Παπαδάκης, Γιάννης Τσικνάκης
Λαούτο: Κώστας Νικολούδης, Δημήτρης Χατζουλάκης
Κιθάρα: Γιάννης Γενειατάκης, Μανόλης Τσικνάκης
Τραγούδι: Ελένη Μανασάκη
“φίλοι της μουσικής και η μουσική των φίλων”
Η κρητική μουσική παράδοση είναι ένας πολιτισμικός τομέας που πάντα ήταν και θα μείνει πιστεύω μέσα στο πεδίο των ενδιαφερόντων και της δραστηριότητας του Πολιτιστικού Συλλόγου Κερατοκάμπου. Βέβαια είναι αρκετά δύσκολο να καθοριστεί και να διευκρινιστεί το περιεχόμενο της έννοιας “μουσική παράδοση” όπως και για κάθε τι που θέλουμε να το λέμε “παράδοση” Κάθε χρόνο στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων επιλέγουμε λαϊκούς καλλιτέχνες της Κρητικής μουσικής και χορού οι οποίοι με την ειλικρινή τους και αφιλοκερδή παρουσία – παράσταση υπενθυμίζουν τα πολιτιστικά αγαθά που πρίν από σαράντα χρόνια και παλαιότερα αφορούσαν τις τοπικές κοινωνίες όχι μόνο του νησιού μας αλλά και όλης της Ελλάδος. Θέλουμε να παρουσιάζουμε τη λαϊκή τέχνη των φίλων της Βιάννου που ο καθένας απ΄αυτούς με άδολο τρόπο καταθέτει και “μιλάει” για την παθιασμένη του σχέση που έχει με μουσική και το χορό του τόπου που τον γέννησε:
Η κρητική μουσική παράδοση είναι ένας πολιτισμικός τομέας που πάντα ήταν και θα μείνει πιστεύω μέσα στο πεδίο των ενδιαφερόντων και της δραστηριότητας του Πολιτιστικού Συλλόγου Κερατοκάμπου. Βέβαια είναι αρκετά δύσκολο να καθοριστεί και να διευκρινιστεί το περιεχόμενο της έννοιας “μουσική παράδοση” όπως και για κάθε τι που θέλουμε να το λέμε “παράδοση” Κάθε χρόνο στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων επιλέγουμε λαϊκούς καλλιτέχνες της Κρητικής μουσικής και χορού οι οποίοι με την ειλικρινή τους και αφιλοκερδή παρουσία – παράσταση υπενθυμίζουν τα πολιτιστικά αγαθά που πρίν από σαράντα χρόνια και παλαιότερα αφορούσαν τις τοπικές κοινωνίες όχι μόνο του νησιού μας αλλά και όλης της Ελλάδος. Θέλουμε να παρουσιάζουμε τη λαϊκή τέχνη των φίλων της Βιάννου που ο καθένας απ΄αυτούς με άδολο τρόπο καταθέτει και “μιλάει” για την παθιασμένη του σχέση που έχει με μουσική και το χορό του τόπου που τον γέννησε:
Αντώνης Στεφανάκης
Μια πολυσχιδής φυσιογνωμία που έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη μουσικοχορευτική παράδοση της Κρήτης. Χορευτής στο έργο “ο Πατούχας” που είχε ανεβάσει ο Μάνος Κατράκης το καλοκαίρι του 1965 με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο. Εκείνη την εποχή επίσης υπήρξε μέλος του χορευτικού συγκροτήματος της Δώρας Στράτου. Κορυφαίος κατασκευαστής οργάνων Κρητικής μουσικής. Από το 1980, στο εργαστήρι του στο Ζαρό έχει φιλοτεχνήσει και φιλοτεχνεί σπουδαία όργανα και κυρίως λαούτα μοναδικής αισθητικής τελειότητας των πιο γνωστών κρητικών καλλιτεχνών. Δεινός παίκτης στο “χαμπιόλι” όπως ο ίδιος το αποκαλεί. Ο ήχος του αποτέλεσμα αξεπέραστης τεχνικής τον χαρακτηρίζει η δύναμη που εναρμονίζεται με τη χάρη και της ομορφιά μιας άδολης βουκολικής έκφρασης.
Νίκος Κόμης
Ο Νίκος ήταν και παραμένει ένας σημαντικός λαϊκός καλλιτέχνης που αντιπροσωπεύει τα μουσικά ήθη και τον λαϊκό πολιτισμό της μεταπολεμικής Άνω Βιάννου. Δεινός παίκτης του μαντολίνου αλλά και του βιολιού μαρτυρεί με το παίξιμό του τη σπουδαία ομορφιά του πληθωρικού του ταλέντου. Μαζί με τη χιουμοριστική του ικανότητα και διάθεση προσδίδει πάντα στην κοινότητα της παρέας που υπηρετεί μια αληθινή ψυχαγωγία γι΄αυτό και είναι περιζήτητος. Όπως περιζήτητα είναι για μας τους παλαιότερους όλα εκείνα με τα οποία η αδυσώπητη νοσταλγική μνήμη καθορίζει το μέτρο αξιολόγησης του ...σ ή μ ε ρ α..
Ελένη Μανασάκη
H Ελένη Μανασάκη αποτελεί μια ξεχωριστή παρουσία μέσα στον ολιγομελή κατάλογο των γυναικείων φωνών της κρητικής μουσικής που δημοσιοποιήθηκαν ώστε να υπενθυμίζουν την έντονη παρουσία τους στη μουσικοχορευτική ζωή του νησιού μας. Η Ελένη Μανασάκη εκτός από την μεγάλη και απέριττη συγχρόνως ομορφιά της φωνής της, εμφανίζει μια σπουδαία τεχνική που σπάνια συναντάμε ειδικά πάνω σε σκοπούς με ρυθμό χανιώτικου συρτού. Μια κορυφαία τραγουδίστρια της Κρήτης!
Χορευτές απ΄τα Αστερούσια
Ο Μανόλης Μιχελάκης που εικονίζεται στη φωτογραφία να χορεύει υπό τους ήχους του βιολιού του άλλου μυθικού Ηρακλή της βιολιστικής κρητικής παράδοσης μας λέει:
...Αν έχω να πω κάτι το ιδιαίτερο για το χορό της περιοχής μας, θα ‘λεγα ότι είχε ναι μεν ζωηράδα αλλά και συγχρόνως διέκρινε κανείς σοβαρότητα στο ύφος και στις κινήσεις του χορευτή. Ο πρωτοχορευτής είχε ακουμπισμένο το δεξί του χέρι με την παλάμη πίσω στη μέση (λίγο πάνω απ΄το γοφό). ...Στα σημερινά γλέντια που πάω είναι σαν να μην πηγαίνω. Γιατί υπάρχει πολλή βαβούρα κι΄ αν θέλω να χορέψω, δεν μπορώ όπως θέλω.
...Πήγαινα στα γλέντια που έπαιζε ο βιολάτορας Ηρακλής Σταυρουλάκης από την Επισκοπή Πεδιάδος. Ήταν ένας φοβερός οργανοπαίκτης. Όταν έπαιζε πηδηκτό, ήθελα να ...πετάξω! Αλλά κι΄ αυτός βλέποντάς με να χορεύω έκανε μεγάλο κέφι που τον έκανε να βάζει το βιολί πίσω στο σβέρκο του και να παίζει....
Μανόλης Παπαδάκης
...Ένας Λυράρης που συνιστά ένα πολύ αυθεντικό εκφραστή της τέχνης του αείμνηστου χαρακιανού Παντελή Σταυρουλάκη. Είναι σε θέση να ξεκινήσει από το πασίγνωστο “νάσουν αέρας νάμπαινες” και να συνεχίσει παίζοντας ασταμάτητα και με κατάλληλες μουσικές “γέφυρες” να εξαντλήσει σε μια ενότητα όλα τα συρτά του μεγάλου και πρόωρα χαμένου μουσικού δημιουργού...
Γιάννης Τσικνάκης
Ο Γιάννης Τσικνάκης ανεψιός των αδελφών Μανασάκη είναι ένας σπουδαίος Λυράρης. Και αυτό γιατί έχει και αίσθηση της ποιότητας των μουσικών ακουσμάτων που βίωσε και γαλουχήθηκε μ΄αυτά, αλλά και γιατί με απλότητα αναδεικνύει την εξαιρετική ομορφιά τους. Ένας ερασιτέχνης λαϊκός μουσικός που η τέχνη του και καλλιτεχνική του συμπεριφορά είναι ζητούμενο μέσα στην παρακμή και την παθολογία της σύγχρονης Κρητικής μουσικής.
Μπάμπης Δουλγεράκης
Ελάχιστοι από τους νεώτερους συντελεστές της κρητικής μουσικής διακρίνονται για την υπέροχη τέχνη τους όπως αυτή του καθηγητή φυσικών Μπάμπη Δουλγεράκη. Αν και είναι γνωστός περισσότερο ως κιθαρίστας συνοδείας της λύρας και του λαούτου, η σημαντικότερη πλευρά της υπόστασής του ως μουσικός και εν γένει άγνωστη, έχει να κάνει με τα πνευστά, το βιολί και άλλα όργανα! Αναθρεμένος μέσα σ΄ένα περιβάλλον που φημίζεται για το πολιτισμικό του πλούτος, ο Μπάμπης με σπάνιο ένστικτο και ικανότητα έχει να αποδώσει με συγκινητικό κάλλος ακούσματα που μόνο οι προικισμένοι αλλά και σοβαροί αρτίστες μπορούν να προσφέρουν.
Φρονιμάκης Μανόλης
Αν η ανεπιτίδευτη και αληθινή έκφραση στη λαϊκή τέχνη βρίσκεται στον ερασιτέχνη αυτό επιβεβαιώνεται με την ασκομαντούρα που παίζει ο οδοντίατρος Μανόλης Φρονιμάκης από το Γαβαλοχώρι Αποκορώνου. Όταν τον άκουσα για πρώτη φορά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είναι Χανιώτης. Κι΄ αυτό γιατί η περιοχή των Χανίων δεν φημίζεται και τόσο πολύ για τα πνευστά και ιδιαίτερα την ασκομαντούρα για τη μεταπολεμική εποχή. Ο ίδιος επιβεβαιώνει την άποψη αυτή συγχρόνως όμως μας πληροφορεί ότι στην περιοχή του Αποκόρωνα παλαιότερα ήταν πολύ διαδεδομένα τα πνευστά. Η μουσική της ασκομαντούρας του Μανόλη Φρονιμάκη αποτελεί μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Ένα φαινόμενο με ... ακουστική ομορφιά από εκείνα τα λιγοστά που γεννούν κάποιες ελπίδες για το μέλλον του λαϊκού μουσικού μας πολιτισμού.
Γιάννης Γενειατάκης
Γυιός του ενός σπουδαίου βιολάτορα της Καλαμαύκας του αείμνηστου Νίκου Γενειατάκη, ο Γιάννης είναι ένας μεγάλος μάστορας της λαϊκής κιθάρας. Θεολόγος καθηγητής ζεί με την οικογένειά του τα τελευταία χρόνια στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου συνεχίζει τις σπουδές του εμπλουτίζοντας την ευρύτατη και πλούσια παιδείακαι γνώση του. Η φωνή και το ύφος του τραγουδιού του διαλαλεί μ΄ένα συγκινητικό τρόπο την ανεκτίμητη μουσική πραμάτεια της ανατολικής Κρήτης...
Σάββας Πετράκης
...Ένας Λυράρης που συνιστά ένα πολύ αυθεντικό εκφραστή της τέχνης του αείμνηστου χαρακιανού Παντελή Σταυρουλάκη. Είναι σε θέση να ξεκινήσει από το πασίγνωστο “νάσουν αέρας νάμπαινες” και να συνεχίσει παίζοντας ασταμάτητα και με κατάλληλες μουσικές “γέφυρες” να εξαντλήσει σε μια ενότητα όλα τα συρτά του μεγάλου και πρόωρα χαμένου μουσικού δημιουργού...
Γιάννης Τσικνάκης
Ο Γιάννης Τσικνάκης ανεψιός των αδελφών Μανασάκη είναι ένας σπουδαίος Λυράρης. Και αυτό γιατί έχει και αίσθηση της ποιότητας των μουσικών ακουσμάτων που βίωσε και γαλουχήθηκε μ΄αυτά, αλλά και γιατί με απλότητα αναδεικνύει την εξαιρετική ομορφιά τους. Ένας ερασιτέχνης λαϊκός μουσικός που η τέχνη του και καλλιτεχνική του συμπεριφορά είναι ζητούμενο μέσα στην παρακμή και την παθολογία της σύγχρονης Κρητικής μουσικής.
Μπάμπης Δουλγεράκης
Ελάχιστοι από τους νεώτερους συντελεστές της κρητικής μουσικής διακρίνονται για την υπέροχη τέχνη τους όπως αυτή του καθηγητή φυσικών Μπάμπη Δουλγεράκη. Αν και είναι γνωστός περισσότερο ως κιθαρίστας συνοδείας της λύρας και του λαούτου, η σημαντικότερη πλευρά της υπόστασής του ως μουσικός και εν γένει άγνωστη, έχει να κάνει με τα πνευστά, το βιολί και άλλα όργανα! Αναθρεμένος μέσα σ΄ένα περιβάλλον που φημίζεται για το πολιτισμικό του πλούτος, ο Μπάμπης με σπάνιο ένστικτο και ικανότητα έχει να αποδώσει με συγκινητικό κάλλος ακούσματα που μόνο οι προικισμένοι αλλά και σοβαροί αρτίστες μπορούν να προσφέρουν.
Φρονιμάκης Μανόλης
Αν η ανεπιτίδευτη και αληθινή έκφραση στη λαϊκή τέχνη βρίσκεται στον ερασιτέχνη αυτό επιβεβαιώνεται με την ασκομαντούρα που παίζει ο οδοντίατρος Μανόλης Φρονιμάκης από το Γαβαλοχώρι Αποκορώνου. Όταν τον άκουσα για πρώτη φορά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είναι Χανιώτης. Κι΄ αυτό γιατί η περιοχή των Χανίων δεν φημίζεται και τόσο πολύ για τα πνευστά και ιδιαίτερα την ασκομαντούρα για τη μεταπολεμική εποχή. Ο ίδιος επιβεβαιώνει την άποψη αυτή συγχρόνως όμως μας πληροφορεί ότι στην περιοχή του Αποκόρωνα παλαιότερα ήταν πολύ διαδεδομένα τα πνευστά. Η μουσική της ασκομαντούρας του Μανόλη Φρονιμάκη αποτελεί μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Ένα φαινόμενο με ... ακουστική ομορφιά από εκείνα τα λιγοστά που γεννούν κάποιες ελπίδες για το μέλλον του λαϊκού μουσικού μας πολιτισμού.
Γιάννης Γενειατάκης
Γυιός του ενός σπουδαίου βιολάτορα της Καλαμαύκας του αείμνηστου Νίκου Γενειατάκη, ο Γιάννης είναι ένας μεγάλος μάστορας της λαϊκής κιθάρας. Θεολόγος καθηγητής ζεί με την οικογένειά του τα τελευταία χρόνια στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου συνεχίζει τις σπουδές του εμπλουτίζοντας την ευρύτατη και πλούσια παιδείακαι γνώση του. Η φωνή και το ύφος του τραγουδιού του διαλαλεί μ΄ένα συγκινητικό τρόπο την ανεκτίμητη μουσική πραμάτεια της ανατολικής Κρήτης...
Σάββας Πετράκης
Παλιά Ρούματα
Σαν θα βρεθείς στα Ρούματα - θα βρεις το δίχως άλλο
χνάρια αγώνων, λεβεντιά - και του χορού το ζάλο
Π. Ντουντουλάκη
Σαν θα βρεθείς στα Ρούματα - θα βρεις το δίχως άλλο
χνάρια αγώνων, λεβεντιά - και του χορού το ζάλο
Π. Ντουντουλάκη
Τα Παλιά Ρουματα είναι ένα χωριό στις ρίζες του Αποπηγαδιού 1330m του δεύτερου ψηλότερου βουνού στο νομό Χανίων μετά τον ορεινό όγκο των Λευκών Ορέων.
Η ιστορική διαδρομή του χωριού αρχίζει περίπου τον 9ο με 10ο αιώνα όπως προκύπτει από την βυζαντινή εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου.Το χωριό ήταν η έδρα της οικογένειας Ρενιέρη τα χρόνια της ενετοκρατίας από την οποία κατάγεται και οΜάρκος Ρενιέρης γνωστή προσωπικότητα που επηρέασε τα πολιτικά δρώμενα της εποχής. Η συμμετοχή του χωριού σε όλους τους αγώνες ήταν συνεχής με αποκορύφωμα τη δράση στην Εθνική Αντίσταση στη διάρκεια της κατοχής. Στη δεκαετία του είκοσι και του τριάντα οι προοδευτικές ιδέες κυριάρχησαν, και δημιούργησαν έτσι τη βάση για τη μετέπειτα πορεία του χωριού. Ταυτόχρονα αναπτύχθηκε μια ζωντανή παράδοση στο τραγούδι και στο χορό που είχε ως επακόλουθο να αναγνωριστεί το χωριό σαν κέντρο της παράδοσης του τρόπου ζωής, της φιλοξενίας και της διασκέδασης για τη περιοχή μας. Οι Ρουματιανοί έγιναν ιδιαίτερα ξακουστοί για τη δεξιοτεχνία τους στο χορό. Μάλιστα το χωριό έδωσε και την ονομασία σε μία παραλλαγή του πυρρίχιου χορού γνωστού πλέον ως “ρουματιανή σούστα”.
Μια παρέα χορευτών θα παρουσιάσουν τις ιδιαιτερότητες των χορών της Δυτικής Κρήτης.
Τις μελωδίες των παραπάνω χορών θα αποδώσει ο βιολάτορας Λευτέρης Κουμής με το λαουτιέρη Δημήτρη Χαρτζουλάκη άριστοι γνώστες και οι δύο της μουσικής παράδοσης της Κισσάμου.
Η ιστορική διαδρομή του χωριού αρχίζει περίπου τον 9ο με 10ο αιώνα όπως προκύπτει από την βυζαντινή εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου.Το χωριό ήταν η έδρα της οικογένειας Ρενιέρη τα χρόνια της ενετοκρατίας από την οποία κατάγεται και οΜάρκος Ρενιέρης γνωστή προσωπικότητα που επηρέασε τα πολιτικά δρώμενα της εποχής. Η συμμετοχή του χωριού σε όλους τους αγώνες ήταν συνεχής με αποκορύφωμα τη δράση στην Εθνική Αντίσταση στη διάρκεια της κατοχής. Στη δεκαετία του είκοσι και του τριάντα οι προοδευτικές ιδέες κυριάρχησαν, και δημιούργησαν έτσι τη βάση για τη μετέπειτα πορεία του χωριού. Ταυτόχρονα αναπτύχθηκε μια ζωντανή παράδοση στο τραγούδι και στο χορό που είχε ως επακόλουθο να αναγνωριστεί το χωριό σαν κέντρο της παράδοσης του τρόπου ζωής, της φιλοξενίας και της διασκέδασης για τη περιοχή μας. Οι Ρουματιανοί έγιναν ιδιαίτερα ξακουστοί για τη δεξιοτεχνία τους στο χορό. Μάλιστα το χωριό έδωσε και την ονομασία σε μία παραλλαγή του πυρρίχιου χορού γνωστού πλέον ως “ρουματιανή σούστα”.
Μια παρέα χορευτών θα παρουσιάσουν τις ιδιαιτερότητες των χορών της Δυτικής Κρήτης.
Τις μελωδίες των παραπάνω χορών θα αποδώσει ο βιολάτορας Λευτέρης Κουμής με το λαουτιέρη Δημήτρη Χαρτζουλάκη άριστοι γνώστες και οι δύο της μουσικής παράδοσης της Κισσάμου.
Οι χοροί που θα σας παρουσιάσουμε είναι: Συρτός, Πεντοζάλι, και Ρουματιανή Σούστα.
Συρτός: Χορός που ξεκίνησε από την αρχή της Τουρκοκρατίας και χορεύεται με διάφορες παραλλαγές στους νομούς της Κρήτης. Εμείς θα τον παρουσιάσουμε με τον τρόπο που χορεύεται στα Χανιά όπου μόνο οι δύο πρώτοι χορεύουν, με τον πρώτο να εκφράζει το προσωπικό στυλ και μεράκι, το δεύτερο να βοηθά τον πρώτο στο κράτημα και να κρατεί το χρόνο. Φεύγει ο πρώτος και πηγαίνει στο τέλος· Πιάνει ο επόμενος κι έτσι έχει την δυνατότητα όλη η παρέα να βρεθεί στην αρχή και να εκφράσει όλο το ταλέντο και το μεράκι του κάθε μέλους της ομάδας.
Πεντοζάλι: Είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός γνωστός Κρητικός χορός με πέντε βασικά ζάλα. Ξεκίνησε στην επανάσταση του Δασκαλογιάννη και είναι ο πιο δυναμικός, επαναστατικός χορός της Κρήτης. Χορεύεται από άνδρες και γυναίκες πιασμένους από τον ώμο σε κύκλους. Έχει πολλά «πάσα» και δίνει τη δυνατότητα στο χορευτή να δείξει τη σβελτάδα του και όλο του το κέφι.
Ρουμαθιανή Σούστα: είναι παραλλαγή του Πυρρίχιου χορού με ιδιαίτερο τονισμό και εμπλουτισμό της μελωδίας του. Χορευόταν τα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα στην περιοχή της ρίζας του Αποπηγαδιού και σε μερικά από τα γύρω πεδινά χωριά. Στα χρόνια του μεσοπολέμου η παράδοση βρίσκει πολλούς δεξιοτέχνες χορευτές και βιολάτορες στη μελωδία του χορού στα Παλιά Ρούματα όπου και καθιερώνει την ονομασία “Ρουμαθιανή Σούστα”. Κυρίως είναι ανδρικός χορός, παλαιότερα τον χόρευαν οι δύο πρώτοι ενώ σήμερα τον χορεύει όλη η παρέα.
Μανόλης Λιονάκης
